| |
Да мать ыво цълавала:
"Ой, харашо, сынъ, што пришолъ!
Ужъ думала, забылъ савсемъ,
Да большэ ужъ нь вернёшся,
Ка мне, въ дварецъ, нь даедьшъ,
Штобъ мьня, сынокъ, павидать?
А ты мне, сынокъ, расскажы,
Што поле-та, ухожъна?
Ухожъна, абильна ли,
Абильна ли, да тёпло ли?
Да ты матьрь савсемъ забылъ,
Мать большэ нь приглашаишъ."
"Ой, мати ли, стара мати,
Вдоваль поле ухожъна,
Ухожэна, абильнае,
Абильно, мати, тёплае;
Вдвое девушъкъ на пале,
На поль, мать, на ораньи,
На ораньи, мать, на жатве;
Да Витязь, мать, жэ сахадилъ,
Да сахадилъ, мать, со ньба,
Да съ неба, мать, жэ на пале,
Златой жэ серпъ онъ принасилъ;
Вдвое млатцовъ на выганахъ,
На выганахъ, да въ кашарахъ,
Вылавятъ щырава ягня,
Пригонятъ иво ва дварецъ,
Да иво въ жэртву закалю,-
Да Леля Бога умалю,
Да штобъ сашолъ онъ на пале,
Да пригрела ясно Солнцэ,
Штобъ не была лютой зимы,
Да лютай зимы снежнаи,-
Какъ мой атецъ жэртву калолъ,
Какъ Бога мальбою малилъ;
Дьвчоначка гатовила,
Гатовила жэ будницу;
Да дева закручынилась,
Кручынилась, пьчалилась,
Да што нетъ тутъ укропъ травы,
Штобъ вечърю пакумарить,
Какъ атецъ ыё кумарилъ,-
Дьвчоначка заплакала,
Нь быть вьчэре будницэ,
Будницэ всё, кумарницэ;
Съ дьвчонкай самъ жэ заплакалъ,
Заплакалъ самъ, запричыталъ.
Услышала чърна птица,
Чорная птица ластачка;
Чырикала мне ва дварцэ,
Мьня пытала, спрашъвала,
Съ чъво жэ азъ да заплакалъ,
Съ чъво жэ азъ запричыталъ.
Какъ азъ ей слова гаварилъ,
Вспархнувъ, льтитъ ва Край - землю,
Сабрала тамъ, мать, набрала,
Да набрала укропъ травы,
Да на пале жэ приньсла,
Да на пале жэ, прямъ ка мне,
Да мне ту траву падаётъ,
Штобъ быть вьчэре будницэ,
Да будницэ, кумарницэ,-
Да угащэньемъ угащалъ,
Угащалъ млатцовъ удальцовъ,
Младъ удальцовъ, да девушъкъ,
Какъ мой атецъ ихъ угащалъ.
А мне, мать, закручынилась,
Въ кручыне запьчалилась,
Да што птица припорхала,
Пархала птица, льтала,
Пархала птица, угнала,
И иё большэ нь видалъ;
И нетъ жэ птицъ надъ палями."
Мать ыму слова гаваритъ:
"Ой, панъ ли, ты, радной сынокъ,
Вьть са мной птицы астались,
Пархаютъ па-натъ палями.
Да порхаютъ, всё льтаютъ,
Пака въ дварецъ, сынъ, нь придёшъ,
Да штобы матьрь увидать,
|
|