| |
Тьперь дьвчонка гаваритъ,
Гаваритъ, девица, молвитъ,
Што не была птахи въ поле,
Да што птица нь льтала,-
Какъ то была ва Край - зьмле,
Ва Край - зьмле, да ва дварцэ.
Мальбой, Божэ, тьбя малю,
Штопъ паслалъ Чорна молатца,
Штопъ ссёкъ мне русую главу,
Душа жэ истамилася,-
Што ужэ избалелася,
Избалелась, стужылася."
Да плачътъ панъ, причытаитъ,
Паднялся плачъ жэ до ньба,
Да неба жэ, да ка Богу.
Сльтела Доля ва дварецъ,
Да иму слова гаваритъ:
"Ой, панъ ли, ты панъ ли,
Ну, што жэ ты всё плачъшся,
Ну, што ты всё причытаишъ,
Што тяшка ты пьчалишся?
Да нетъ жэ птицы на пале,
Да чорнай птицы ластачки,
Ищо къ тьбе нь льтала,
Нь льтала, чырикала,
Да ва дварцэ, панъ, на пале.
Но, у тьбя злата свирель,
Такъ асьдлай барза каня,
Да паижжай ва Край - землю,
Штобъ увидать стару матьрь,
Стару матьрь, радна брата.
Богъ, да найди жэ старицу,
Ту, што пташке жэ нь даётъ,
Да ультеть са Край - зьмли,
Штобъ дальтеть жэ да поля,
Што ана, панъ, кручынилась,
Тьбя жэ, панъ, нь видьла
Всьво ужэ три годичка.
Да вайдёшъ жэ, панъ, ва дварецъ,
Да сядьшъ на мало время,
Мало время три ньдели.
Кагда жэ, панъ, павыйдьшъ ты,
Натъ польмъ всюду ластачки
Будутъ пархать, будутъ льтать;
Да ты матери памались,
Штобъ ымъ ана зарокъ дала,
Да пальтеть на белъ Дунай,
На белъ Дунай, да на пале.
Какъ мать сагласия нь дастъ,
Какъ приказанья нь аддастъ,
Да штобъ льтеть жэ на пале,
На поле жэ, на белъ Дунай,
А льтать всё па Край - зьмле,-
А штобы матьрь узнала,
Што сертцъмъ ждёшъ ты ластачку,
На ньделе жэ ты пайдёшъ
Увидьть старую матьрь,
А съ матьрью чърну птицу,
Чорную птицу ластачку;-
Какъ мать сагласия нь дастъ,
Да лишъ ты выйдьшъ на пале,
Да вытащышъ злату свирель,
Да троньшъ борзава каня,
Да на свирели засвистишъ,
Заслышатъ свирель ластачки,
Да пальтятъ жэ за табой,
Лишъ прильтятъ въ тваи паля.
Въ тваихъ паляхъ астанутца,
Всюду натъ польмъ заснуютъ,
Пакроютъ поле щэбьтамъ.
Ступай жэ,панъ, туда иди,-
Тьбя я, панъ, нь абману,
Нь абману, да нь салгу."
Тутъ панъ сагласие давалъ.
Сьдлалъ онъ борзава каня,
Златую свирель ва руку,
Трогалъ каня, да атъыжжалъ,
Уехалъ панъ ва Край - землю,
Ва Край - землю, да ва дварецъ.
Старая мать ыво ждала,
|
|