| |
Да што ясну всё, какъ Солнцэ,
Ему мальбою молитца,
Таска иво аставила;
Вышний ему даръ даравалъ,
Умнъ царь жэ тутъ иму сказалъ:
«Ой, Божэ ли, ты Вышний Бохъ,
Даёшъ мне ясную книгу,
Мьня падаркамъ ты даришъ:
Да што делать съ ясной книгай?
Съ таво мьня таска бьрётъ,
Што нь спаю яснай песни,
Кручыну нь атганю прочъ.
Тутъ Вышний Бохъ иво учылъ,
Да какъ петь ясную книгу.
И иму зарокъ заручылъ,
Што какъ сльтитъ онъ на землю,
Нашолъ штобъ девять девушъкъ,
Идинствьнныхъ у матьри,
Да держалъ ихъ онъ ва дварцэ,
Дьржалъ ихъ въ паслушании:
Штобъ ихъ учылъ яснай пьсне,
И Богу ею малитца,
Съ таскою онъ расстаньтца.
Да сахадилъ царь са неба,
Въ рукахъ иво ясна книга,
Азарилась, засияла,
А прашолся па гораду,
Да сабралъ девять девушъкъ,
Кажда адна у матьри -
Да насъ ыскалъ онъ, атыскалъ,
Да насъ дьржалъ онъ ва дварцэ,
Да насъ учылъ яснай пьсне:
Мальбы, Божэ, иль нь слышышъ!
И ждали мы дьвчоначку,
Да на гаре три ньдели,
Да мы девачку - вестницу:
Азарилась звьзда - заря,
Павышла ясна Солнышка,
Минулася тяшка зима,
Тяшкая зима снежная,
Явилася тепло лета.
На другой день, рана утрамъ, ищо пьрьдъ васходамъ Солнца, да зари, девушки
гурьбой паднимались на гару ажыдать вьсну, а девушка, каторая тайна развадила
агонь, патомъ тайкомъ ухадила на гару и пела следующую песню:
Песня 2.
Вышла девачка изъ дварца,
Девачка Двергана Доля*,
Да сахадила въ низъ гары,
Падарки ньсётъ ва рукахъ,
Ньсётъ траву укропицу,
Траву брасала са гары,
Кричала гласамъ до неба:
«Слышыте ль, девять девушъкъ,
Да те, што жэртву калоли,
Да чорныхъ птицъ пазлачоныхъ?
Што Агню жэртву калоли,
Што пели иму ясну песнь,
Иво мальбою малили,
Штобъ вышла звьзда - зарница,
Штобъ вышла яснае Солнцэ,
Да на гаре вы сидите,
Да што ищо нь видьли.
Явилася Перва Доля,
Перва Доля, Первый мьсяцъ,
Убралась въ белые цвьты,
Бьлы цвьты, чървоные;
Златая палка ва рукахъ
Прагнала тяшкую зиму,
Тяшкую зиму снежную:
«Бьги, зима жэ, убьгай,
Ужо сьчасъ прийдётъ лета!»
Рькла, ищо нь изрькла,
И вышла звьзда - зарница,
И вышла яснае Солнцэ.
Первая Доля ва дварцэ,
Падала ей златой падносъ,
На падносе бьлы цвьты.
Бьлы цвьты, да чървоны,
Дала траву укропицу,
|
|