| |
Да вайдётъ къ ньму ва дварецъ,
Ссьчотъ иму русу главу.
Патомъ жэ, Божэ, па палямъ,
Да паходишъ ты па зьмле;
Па зьмле всей тьбе слава!
А ты, мати, Златая Мать,
Падаркамъ насъ, мать, падари,
Мы тьбе кальдавали,
Да съ песнею каляднаю;
Горатъ тьбе славу славитъ,
Кальдуимъ изъ двара въ дворъ."
Злата ей Мать пажалилась,
Всё жалилась, пьчалилась.
Што ничьво нетъ въ пьщэре,
Штобъ адарить малыхъ дьтей.
"Малчы, мать, малчы, да нь плачъ,
Нь плачъ жэ ты, нь причытай!
Богъ мьня, мать, сюда паслалъ,
Штобъ адарить малыхъ дьтей."
Жыва Доля дарила имъ,
Дарила красны яблаки,
Красны яблачки, арехи,
Арехи жэ, да напитки.
Съ таво Каляда астался.
Пущэ, пущэ, Богъ радился!
Лишъ кто насъ дарамъ падаритъ,
Богъ жэ у таво ва дваре,
Да ва дваре, на огнищэ,
Разводитъ иму яснъ агонь;
Къ ньму сядитъ на трапьзу,
На трапьзу, на вечърю.
На нивы тяжки калосья!
На лозы белые гроздья!
Песня, каторую пели, кагда гатовили будникъ и ждали Каледавъ - день.
Песня 4.
(Атъ другова пьвца)
Коло, Кальда*
Кальда ясный,
Ясный, Душа,
Душа, да Заря,
Заря, да Родъ.
Кальда на небе,
На небе, ва дварцэ,
Сидитъ мало время,
Мало время гадокъ.
А нынчэ толька на далу.
Толька на долу, на зьмле.
На зьмле жэ три караля:
Первый кароль АльКаранецъ*,
Другой кароль Сириицъ*,
Сириицъ и Арапъ*,
Сабралися въ бальшомъ граде,
Въ бальшомъ граде ва Беламъ жэ,
Пасправляли жэ красный - день,
Всё красный - день, Каледавъ - день.
Три караля жэ на гаре,
Да што ловятъ мелкую дичъ,
Мьлкую дичъ, да птицу жэ;
Ва дварцэ старая Доля,
Стара Доля самародица,
Гатовитъ Коливо-будникъ*.
Коливо-будникъ, Каледникъ.
Пральтали да три Доли,
Три Доли самародицы,
Льтели ани ва дварецъ:
Первая Доля жэ Марга*.
Да Марга самародица,
Другая Доля жэ Каля*,
Да Каля самародица,
Каля, да Мазата* Доля,
Да тутъ паютъ ясну песню,
Глазами неба глазили.
Прятали белые руки,
Прятали жэ, папрятали,-
Старая Доля гатовитъ.
Гатовитъ Коливо-будникъ.
Да три Доли жэ запели,
Запели Калядную песнь.
|
|