| |
Мьталъ светлую папону,
Мьталъ, папону притянулъ,
Въ златое ралицэ впрягалъ,
Да на пале жэ выизжалъ,
Три боразды жэ праторилъ,
Три бразды пазлатилися,
Златила ихъ ясно Солнцэ,
Всхадила всё злата заря;
Дьвчоначки жэ на пале,
Да три ньдели орали,
Да все паля засеяли,
Засеяли, пасеяли,
Сеяли белу пшэницу.
Младцы ищо нь видьли,
Нь выхадили на пале.
Тутъ Доля жэ пракричала:
"Младъ удальцы, вы ярыги,
Вы што, ищо нь слышали?
Вы што, ищо нь видьли?
На поль ужъ лета, вьсна!
Яснае Солнцэ блеснула,
Бльснула Солнцэ, пригрела,
Люта зима хуйнулася*,
Лютая зима снежная.
Дьвчоначки жэ видьли,
Забрали малада пана,
Да выхадили на пале,
Да на пале жэ орали,
Да засьвали, сеяли,
Сеяли белу пшэницу.
Сивае стада блеяла,
Сивае стада на гаре;
Сивае стада нь пасутъ,
А што ано ужъ ягнитца;
А вы ищо нь вышли жэ
Да на пале штобъ паставить
Златы кашары авечьи;
Да стада ужъ на выганахъ,
Да стада щырыхъ агньцъвъ.
Щыра ягня кашарнава,
Да какъ наступитъ красный - день,
Да красный - день, Ярилинъ - день,
Ярилинъ - день, да Щуравъ - день,
Всё Щуравъ - день, да Лельвъ - день,
Богу въ жэртву заколите."
Слышали млатцы въ гораде,
Да выхадили на пале,
Да на паля, на выганы,
Да кашары паставили,
Златы кашары авечьи;
Сиво стада выганяли,
Да стада жэ на выганы,
Да стада щырыхъ агньцъвъ.
Отчэ жэ, Дый,
Щыро ягня кашарнае.
Услышалъ панъ, паслушался,
Да выхадилъ панъ на пале,
Вхадилъ жэ панъ ва кашару,
Хваталъ щыра ягнёначка,
Щыра ягня кашарнае,-
Да иво ва дварцэ златилъ,
Тьбе иво въ жэртву калолъ,
Да тьбя мальбою малилъ,
Сашолъ штобъ, Божэ, на пале,
Съ табою жэ ясно Солнцэ,
Да пригреитъ жэ на паляхъ,
Да не быть всё лютой зиме,
Да лютай зиме снежнаи,-
Тьбе, Божэ, жэртву калоть,
Девушка приаделася,
Приаделась, нарядилась;
Садилася у огнища,
Да разлажыла, развьла,
Разлажыла ясной агонь,
Да гатовила будницу,
Будницу, всё кумарницу.
Лишъ прильтитъ чърна птица,
Чорная птица ластачка;
Толька на долъ жэ льтела,
Льтела всё атъ Край - зьмли,
|
|