Druzya.org
Возьмемся за руки, Друзья...
 
 
Наши Друзья

Александр Градский
Мемориальный сайт Дольфи. 
				  Светлой памяти детей,
				  погибших  1 июня 2001 года, 
				  а также всем жертвам теракта возле 
				 Тель-Авивского Дельфинариума посвящается...

 
liveinternet.ru: показано количество просмотров и посетителей

Библиотека :: История :: История Европы :: История Франции :: Николай Осокин - ИСТОРИЯ АЛЬБИГОЙЦЕВ И ИХ ВРЕМЕНИ
<<-[Весь Текст]
Страница: из 184
 <<-
 
m; 420.
      49   La Bible de Guiot de Provins; v. 666-674 et v. 765-774.
      50   Apud Gieseler; II. II, 353.
51   Gaufredus Lemovic. Chronicon; c. 74.
52 lacobus de Vitriaco. Historia oricntalis seu hist, hierosolymitana 
abbreviata; I. II, intr., c. 4, 6 (Guizot; p. 280, 282-283, 290).
      53 Там же, 1. II, (Guizot; c. 7; p. 291) — типичные сцены во время 
крестовой проповеди священника Фулько Нельи, сделавшегося в Париже бичом 
разврата.
      54 См. следующие источники: Reg. Inn.; I. XV, ep. 202. — Migne; CCXVI, 
731; Hurter. Gesch. Papst Inn. Ill, 450. Reg. Inn.; I. VI, ep. 78, 209. - 
Migne; CCXIV, 181. Reg. Inn.; VIII, ep. 151. - Migne; CCXV, 726. Reg. Inn.; I. 
XI, ep. 264. - Migne; CCXV, 1576-1578. Regesta; I. V, ep. 54, — дело об 
архидиаконе Ричмондском (у Migne; CCXIV, 1021 — 1025), обвиняемом во множестве 
самых ужасных преступлений и, между прочим, в вооруженном насилии, поджогах и 
святотатстве.
      55 Innoc. sermones de tempore, s. XII, — Migne; CCXVII, 368-369.
      56 5, 7 и 8 постановления авиньонского собора 1209 г.— Schmidt. Hist, des 
Cathares; 1, 192.
      57 Reg. Inn., I. Ill, ep. 21 (Migne; CCXIV, 903-906); I. X, ep. 68 
(Migne; CCXV, 1165).
58   Histoire litteraire de la France; XVII, 498.
      59 Guileimus de Podio Laurentii. Chronicon super historia negotii 
Francorum seu historia Albigensium; prologus (Bouquet. Scriptores; XIX, 194).
      60 Письмо Иннокентия III к архиепископу нарбоннскому от 5 июня 1204 года. 
— Migne; CCXV, 355—357. Тут же указания на пороки духовенства. Почему еретики 
распространены и публично проповедуют свое учение? «Гибельные аргументы» против 
церкви, по мнению Иннокентия, еретики находят в жизни самих церковных иерархов.
      61 Schmidt. Histoire et doctrine de la secte des Cathares ou Albigeois; 
II, 237.
62   Reinerus. Contra Wald.; c. 3.
63 Peire Vidal. cm. Raynouard. Choix des poesies des troubadours; IV, 105.

     К главе второй книги первой
      
      1 Epiphanii, contrahaereses; Ordine XXIII. cm. Oehler. Corpus 
haereseologicum. 1859; II, 133—145.
2 Лучшее и удобнейшее издание: Corpus haereseologicum Oehleri, где в первом 
томе (1856 г.) сведены т. н. Minores, «малые», — писавшие по-латыни,— 
Philastrius, Augustinus, Praedestinatus, Pseudo-Tertullianus, Pseudo-Hieronymus,
 Isidorus, Paulus h Honorius Augustodunensis.
3 Филастрию надо доверять менее прочих; он довольно небрежен в изучении 
предмета, верит сказкам, самаритян ведет, например, от царя Самария, неточен и 
преувеличивает число ересей повторением одних и тех же под различными именами. 
О нем см.: Matter (Hist, du gnosticisme; I, 41) и Cave (Scriptorum 
ecclesiasticorum historia litteraria. 1741; I, 277).
      4 Isidori Hispalensis Originum sive Etymologiarum. I. XX; I. VIII, c. 6 
(oto. H3fl. c npHM. Vulcanii, Bas. 1677), — apud Oehler; I, 309.
5 Augustini de hacresibus, c. 38 (Oehler; I, 203). — Praedestinati de haeres., 
c. 38 (I, 244).
6   Philastri de haer., c. 82, — apud Oehler; I, 78.
7   Praedestinati de haer., c. 38.
8 Epiphanii, LXIV, — apud Oehler; II, 302-304; cps. p. 222. -Origenes. Peri 
arxon (rpen); I. II, c. 8.
9 Philastri de haer., c. 62 (I, 63); Augustini c. 61 (I, 215); Isidorus (I, 
307).
10  Philastri c. 79 (I, 74); Augustini c. 63 (I, 215).
      11  Исайя; ХЬУ, 7.
12  Амос; III, 6.
13  Бытие; I, 31.
      14 Philastri c. 57 (I, 59); Augustini c. 66 (I, 215); Isidorus, Paulus, 
Honorius (I. cit).
15 Об источниках манихейской системы см.: Beausobre. Histoire critique de 
Manichee et du Manicheisme (1734—39, 2 v); I, 26.
      16 Epiphanius; LXVI.CM.: Oehler; II, 398-554, Augustinus (c. 46; I, 
206—211) и Praedest. (c. 461, 247—251) приводят весьма важное для нас указание, 
что другим наименованием манихеев было катары: «Они, собственно, себя называют 
катарами...»
      17   Евангелие от Иоанна; I, 5.
      18 См.: Augustini de haeres., c. 70 (I, 317) и спец.соч.его Contra 
Prisciilianistas. — Praedest., c. 70 (I, 259).
      19   Cave. Script, escles. hist. litt. I; 363, 367.
      20   Petrus Siculus. Hist. Manichaeorum; 32 (ed. Gieseler).
21 Боссюэ, например, безосновательно смешивает их с манихеями, приписывая им 
отрицание креста, Евхаристии и Бого¬родицы; «les anciens Manicheens avoient les 
memes sentimens», а манихеи, как мы убедимся, были прямыми учителями 
альбигойцев. См.: Bossuet. Histoire des variations des eglises protestantes 
(wy\. 1817 r. b 4 t.); II, 93. cm. TaKxe: Moneta Cremonensis. Adversus Cat hams 
et Waldenses ed. Ricchini; diss. de Catharis, XIV. Muratorius. Ant. ilal. medii 
aevi (1741, 5 f.); V, 83. Mosheim. Versuch einer unpartheyischcn 
Ketzergeschichte (1746); 369. Gibbon. Hist, de la decadence de Fcmp. rom. 
(1819); XI, 26. Hann. Gesch. der neumanichaischen Ketzer; 51. См.Новицкий. О 
духоборцах (Kиев, 1832); 110. Maitland. Facts and documents illustrative of the 
history of the ancient Albigenses and Waldenses (1838); 83.
      22   Vossius. Historia Pelagiana (Amst. 1655); I. II, c. 11.
23   L'art de verifier les dates; 181,183.
24 Rogerus de Hoveden. Annalium Angticanorum libri duo usqiu-ad annum 1201.
25 Sandius. Nucleus historiae ecclesiasticae seu historia Arianorum et 
Socianorum (Col. 1676); 386, 396.
26 Gesta episcoporum Leodiensium; c. 59. cm. Martene et Durand (Veterum 
scriptorum amplissimacollectio, 9 f.); IV, 898.
27 Ekbertus. Adversus Catharos sermones (Bibliotheca Patrum maxima. Lugd. XXIII,
 602).
      28  Ughelli. Italia Sacra; VI, 564, 676; VII, 802.
29 Moneta. Adversus Catharos; 411. De origine Catharorum; I. V, c. 2. Автор 
указывает также на гностиков как на источник еретических воззрений.
      30   Schmidt. Hist, des Cathares ou Albigeois; II, 239.
31 Guibertus S. Novigenti. Opera ed. d'Achery (1651). De vita sua sive 
Monodiarum libri tres; 520.
32 D'Arge
 
<<-[Весь Текст]
Страница: из 184
 <<-